1. Krallar 14:13-19

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

14:12-13 Aviya’nın ölümü, Yarovam ile karısı için acı verici bir olay olmasına karşın, aslında Tanrı’nın çocuğa duyduğu merhameti ifade ediyordu, çünkü Tanrı onu böylelikle baba evinin yaş ayacağı felaketten ve utançtan korumuştu (bkz. Yşa.57:1-2).

14:14 Bu kral... Yarovam’ın ailesine son verecek Bu söz Kral Baaşa aracılığıyla yerine gelecektir (1Kr.15:27-30).

14:15 suda sallanan bir kamışa Suikastlar ve ayaklanmalarla çalkalanan İsrail Krallığı’nın istikrarsızlığı betimleniyor (bkz. 1Kr.15:27-28; 1Kr.16:16; 2Kr.9:24; 2Kr.15:10,2Kr.15:14,2Kr.15:25,2Kr.15:30).

14:17 Tirsa’ya Omri Samiriye Kenti’ni yaptırana kadar (1Kr.16:24) İsrail Krallığı’nın başkentiydi.

14:19 İsrail krallarının tarihinde Burada söz konusu olan kitap, 1. ve 2. Krallar’dan sonra yazılmış olan ve yalnızca Yahuda krallarından söz edilen 1. ve 2. Tarihler kitapları değildir. İsrail kralları hakkında yazılmış bu kaynak gün ışığına çıkarılmamış bir eserdir.